Kara Bir Şiir

                                                “…Kalpler ancak Allah'ı anmakla huzur bulur.”  (Ra’d Sûreyi Celilesi 28. Ayeti Kerime)
 

Bu ne buhrandır Ya Rab, ne dehşet bir vehimdeyim. 

Bir dostun acısı düştü yüreğimin ortasına, kederdeyim.

Keşkelerin, heyhatların, vaveylaların keskin ve bitmez pençesindeyim.

Dost acısı, yürek yarası, gönül yangını; çetin bir imtihandayım.

*******

Gidenler var; seslensem duyacaklar beni ama sesim çıkmaz.

Dil belası; savruldu cümleler dudaklarıma geri dönmez.

Kaybedilen imtihanlar duvar örerken civarıma; akıl idrak edemez.

Dost acısı, yürek yarası, gönül yangını; çetin bir imtihandayım.

*******

Kardeş vardı, dost bildik; gençti, toprağa girdi. 

Yâren vardı, dost bildik; kalbi kırıldı çekti gitti.

Gardaş vardı, dost bildik; dayanamadı, sözünden geçti.

Dost acısı, yürek yarası, gönül yangını; çetin bir imtihandayım.

*******

Hep onlarda mı suç, haşa; âlâsı bende suçun. 

Pahası, acısı, öfkesi vardır sandım dostluğun.

Kıymetlidir ve kıymetli her şey gibi imtihanı çoktur sandım onun, 

Suçum bu idi sandım, kandım ve dahi yanılmışım.

İmdi küçücük bir odada, evimde yapayalnızım,

Kimsecikler kalmamış yanımda; elimde kalem, kâğıtta kara bir şiir…

*******

Bir kandil sabahı, kalmamış dostların selamını beklerken
Soğuk ve yalnız bir odada; mevcudatın benden ibaret olduğu bir andayım.
Dost acısı, yürek yarası, gönül yangını; çetin bir imtihandayım.

                                                                                                          Sabahlardan bir sabah, günlerden bir gün; Ankara

“Bülbülem efgâne geldim, gülistanım kandedir” demiş üstad. Kişi bazen içine düştüğü buhranı diline vurur. Bu bir isyan, bir intizar değil hakikatın acı çığlığı olsa gerek. Bilir Rabbi’sini, bilir derdini, bilir nefsini, bilir kendini. Haykırır cihana, halktan gelecek cevap için değil; dua mahiyetinde haykırır. Ciğeri yanmış, gönlü dağlanmış, havsalası karışmıştır. Adını dahi unutur bazen kişi, öyle cezirler yaşanır ki. 
Geçmiş zamanda yazdığım bir şiir, Kara Bir Şiir. Yaşanılanlar daha kara idi, temizlemeye gayret ettik de ismini öyle verdik ama muvaffak olamadık. Siyahı kara, karayı siyah yapamadık. Ebedi cennette buluşup hasret gidereceğimiz niyazıyla; Dünya zeminine ve dahi gönlümüze sırlayıp defnettiğimiz, bir daha asla geri gelmeyecek olanlara ithafen…