Beni Öldürenler İsmimi Bilmez

beni öldürenler ismimi bilmez
ama belki denk gelmişizdir Kudüs sokaklarında
mavi gözlerime bakıp merhamet bile duymuşlardır belki bana
ben bir çocuğum neticede
yaşım dokuz
ÖNCE AYAKLARIM KAPILDI GÜMÜŞİ KARANLIĞA
ben bilmem Yehuda yahut Davut
bir keresinde ağaçtan düşmüştüm
bazen Annem Allah'tan bahsederdi
Dualar ederdi bana
bir de çok severdim Sahra'nın o altın şapkasını
mavi göğsünü ve beyaz bacaklarını
oralarda oynardım arkadaşlarımla
şimdi gidiyorum
yine oynayacağım benim gibilerle
75 yıl önce benim gibi yanan
eriyen dostlarımla
onlara yahudi diyorlarmış
bize müslüman
benim için fark etmez
ben 9 yaşındayım, onlar da 9 yaşındaymış
ve hepimiz ölü çocuklarız
birlikte oynayabiliriz değil mi baba?
onlar benden nefret etmezler annem ve babam Müslüman diye
ben onlardan nefret etmiyorum 9 yaşında yahudiler oldukları için
önce ayaklarım kapıldı gümüşi karanlığa
iyi ki annem görmedi bu halimi
o da geldi benimle
yalnız bırakmadı beni
Bana bir kurşun sıkmadılar diyorum ya
elleriyle boğmadılar beni
öyle yüreksiz ve öyle alçaklar ki
bana bir roket fırlattılar
müthiş bir teknoloji değil mi?
9 yaşındayım, önce ayaklarım...
Tebeşirle adımı yazdığım duvarlar, Gazze sokakları
Anamın adına babamın kestiği kurban
Artık yanına gelebilirim Keçeli'm
Nasılsa ben de ölüyüm senin gibi
Kutsal bir ölü, bir çocuk.

Babam kaldırdı benden kalan ne varsa
Gazze toz, toprak ve duman.
Babamın dilinde bir "Allahu Akbar"
"La İlahe İllalah"
Diyecek başka neyin var ki baba?
Göğsünde bir şey var öyle yakıyor ki babamı
Beni aldı kollarına yaşım dokuz
Yüzümün yarısı kayıp yarısı kan
ve bacaklarım erimiş
Anneme baktı, beni aldı kucağına babam
Sokakta bağırışlar çocuk çığlıkları ve "Allahu Akbar" nidaları

Ben oynamazdım ya baba hani yahudi çocuklarla
onlar istemezdi bizimle oynamayı Kudüs'teyken
Baba onlarla oynayabilirim şimdi değil mi?
onlar da dokuz yaşında ve ölüler
ben de dokuz yaşında ve ölüyüm.