Geceden Mektup

Bir çeşme altında su içercesine bitiştirdiğim avuçlarımdan akıyor gündüz
Akıyor zamanla bir ağızdan
Yavaş mı, hızlı mı anlamıyorum 
Ama bitiyor
Ardında göğün kızıllığıyla kurulanacak bir çift ıslak el bırakıyor

Güneşin gidişine, akşamın gelişine, karanlığın hâkimiyetine engel olamıyorum
Her yanımı sarıyor ıssız gece
Yudum yudum esiyor
İlmek ilmek dokunuyor şevval

Bir yorgan gibi üzerime çekiyorum ağırlaşmış bütün kalıpları
Tutuşturuyorum keşke müsveddelerini bir kibritle
İçimde kalan hülyaların külleriyle ısınıyorum
Isındıkça eriyorum mum misali, donmak üzere

Sabahı karşılamaya hazırlanan mahmur gözler
Uykusuz fikirlerin tesirindeki meşbu zihinler
Gayretin resmini çiziyorlar tuvale yorgunluk fırçasıyla
En güzel duvarlara asılmak üzere boyanan bir tuval…