Gençlik Metaforu

Yirmi beş yaşını bitirmiş; hem çocukluğu kendine çok uzak olmayan, hem de gençlik yıllarını su gibi hızlı bir şekilde geçirmekte bir genç olarak yazıyorum. Yazım, hayatın kısa bir metaforu olacak. Bir mesaj istiyorsanız o da son cümlede yer alacak.

Gençlik nimeti, karla kaplı bir dağdan aşağı inmek gibi. Kayak takımlarınız varsa 2 dakikada inersiniz aşağıya. Bir anda bitmiştir. Çok güzel ve güçlü hissettirmiştir size, ama bitmiştir. Eğer ki kızağınız varsa, yine pürüzsüz bir şekilde inersiniz aşağıya. Çok hızlı olmadığınız için kimi yerlerde yavaşlarsınız, ayaklarınızla iter hızlanır ve eski hızınıza kavuşursunuz. Yanınızdan kayakçıların hızlıca geçtiğini görür biraz içlenirsiniz de. O da, 5 dakika sürer. Bir de hiçbir aleti olmadan yürüyerek inmeye çalışanlar vardır. Onlar iki üç adımda bir kayar düşer. Düşmemek için otura otura inmeye çalışır ama o şekilde de yol alamaz. Belki yarım saat belki bir saat sürer inmesi.

İşte hayatın çocukluk safhası kızaktaki gibi geçer. Günler geçer anlamazsınız. Ama bir yandan da genç insanları görür onların yaptıklarına bakıp özenirsin. Onlar gibi olmak istersin. Ve hızlıca geçip gitmiştir çocukluğun.

Gençlik safhası kayaktaki gibi geçer. En hızlı sensindir, başka bir şeyi gözün görmez. Yanından geçtiğin kişileri gördükçe en güçlü hissedersin, yaşıtlarınla rekabet edersin. Sonuçta varacağınız yer birdir, ama kayarken farketmezsin, bitmeyecek gibi gidersin. Hatta ne kadar hızlı yaşarsan o kadar hızlı biter. Ama o sırada bunun farkına varmazsın.

Yaşlılık safhası yürüyerek inmeye çalışan kişiye benzer. Hastalıklar vardır, acizliğini hisseder; gençliğini arar, gençlere özenir. Zaman geçmek bilmez, geçerken de can yakarak geçer. Güçsüzdürler, sabır en büyük kuvvetleridir.

Bu benzetmenin gerçektekinden önemli bir farkı, hayatta yol bittiğinde tepeye tekrar çıkmak için ikinci bir biletinin olmayışıdır.

Bittiğinde anlarsın ki; şairin dediği gibi yavaş yavaş çıkmak gerektiği gibi merdivenleri, “yavaş yavaş inmek de lazımmış merdivenlerden”.