Samimi Gelmiyor Bana
Samimi gelmiyor bana; söylenebilecek onca söz, yapılabilecek onca iş varken insanları cehaletle suçlayan, üzerine az da kibir damlacıkları sıçramış cümleler ile tahkir etmek... Bu vakanın doğruluk ya da yanlışlık ciheti ile değerlendirilmesi değil. Kimse bu durumu ve olayları doğru bulmaz elbet.
Aynı tepki cuma vakti hayatının normal akışına devam edenlere bu zamana kadar neden verilmedi. Ya da namaz kılma oranlarımız ortada. Ramazanlarımız; elimizden kayıp kapitalizmin kucağına doğru sürüklenen zihinlerimiz. Hani ibadet ve tefekkür ayı idi. Nasıl açıkladık ramazan eğlencelerini? Yerle bir olan ahlakımız için neden twitterda gündem yapamadık; sarmaş dolaş gençlerin bu halini nasıl sığdırdık yüreğimize. İzinden gidiyoruz derken âmâ olan sahabe gelince hanımlarına örtünmelerini emreden Peygamber’in (sas) izi olduğunu nasıl idrak edemedik. Faizi ekmek su olmuş ülkenin vatandaşları için neden whatsapp grupları/durumları mesajlarla doldurulamadı.
Cehaleti yanlış yerde arıyoruz. Ashabın “cehaletin babası” dedikleri kişi toplumunun en kültürlü kişilerindendi…
İnsanlık, Yaratanı ile arasına mesafe örmek için canhıraş çalışırken izinden gittiğimiz Muhammed-ul Emin (sas) gibi bir yükseltiye çıkıp tepenin ardından gelebilecekleri haykırma düşüncesinden gün geçtikçe daha fazla uzaklaşıyoruz.
Bu çöküş için taşın altına elini koymayan kişilerin iş canına gelince hukuk tahsilli gibi yaklaşması anlamsız geliyor. Biz canı ve kıymetini Zeyd b. Harise'den, Abdullah b. Revaha'dan öğrendik.
O nedenle namazsızlık, fuhuş, faiz gibi virüslere ses etmeyip; küçük hesap peşindeki insanların canlı virüsü yaymasına yaygara koparmak en uygun tabir ile samimi gelmiyor bana.
